آشنایی با آیین بودا

بودا یا بوداییسم یک آیین می‌باشد. ۵۰۰ میلیون نفر در دنیا، به آیین بودا باور قلبی و ایمان دارند. پیروان بودا دارای فکری باز می‌باشند یا به قول خودمان خیلی دانا و عاقل می‌باشند. این اشخاص بی نیاز مال جهان بوده و دنیا برایشان اجر و قربی ندارد. با مجله خبری توکا مگ همراه باشید تا آشنایی با آیین بودا را کامل برسی کنیم.

تاریخچه آئین بودا

سیدارتا از قبیله گوآتاما شخصی بود که در ۶ قرن پیش از میلاد مسیح بوداییسم را تاسیس کرد. نظر سیدارتا در باره دینش به این صورت می‌باشد: بوداییسم مانند قایقی می ‌ماند که برای چرخه ‌شکنی و رسیدن به ساحل رستگاری به آن احتیاج داریم. اما بعد از رسیدن به سعادتمندی دیگر به این قایق نیز احتیاجی نخواهد بود.

رسیدن به ساحل رهایی انسان را به آرامش و تعادل ثابت می‌رساند. آن ‌جاست که شمع همه‌ی خواهش‌ها و وابستگی‌ها خاموش می ‌شود. از این روی، این عمل را در سانسکریت نیروانا یعنی خاموشی می‌گویند.

بنیان گذار آیئن بودا

سیدارتا در نپال الان متولد شد. وی در خانواده‌ای خیلی ثروتمند و پرنفوذ به اسم گوآتاما چشم به جهان گشود. هنگام تولد وی، پدرش پیشگو‌ها را با خبر کرد تا از آینده فرزندش آگاه شود. نظر پیشگویان به سیدارتا جذب شد چرا که کمتر شخصی را مانند او دیده بودند.

پیشگویان آینده او را چنین برسی کردند: او در آینده پادشاهی مستحکم خواهد شد یا روحانی خیلی پاک دل که هوادارن بسیاری خواهد داشت.

اصول آئین بودا

بودا چهار اساس را بنیان گذارد فهرست چهار اساس را برای شما لیست کرده ایم.

1. رنج جزئی جدا نشدنی از همه‌ی مراحل طبیعی زندگی می‌باشد: تولد ، بیماری ، پیری و مرگ
2. تمنا و هوس سبب رنج می‌باشد.
3. برای نفوذ بر درد و رنج باید از همه‌ی خواهش‌ها و خودخواهی ها دور شد.
4. اصل به بیان چطور دست یافتن به سه اساس قبلی پرداخته است.

مدل تعلیم بودا

مدلی که بودا به آموزش عقاید خود می پرادخت به راه هشتگانه مشهور می‌باشد. که بر اساس آن باید هشت کار صحیح را پیش گرفت.

این هشت عمل را به ترتیب برای شما فهرست کرده ایم:

• پندار نیک
• هدف درست
• گفتار نیک
• رفتار نیک
• شغل درست
• تلاش صحیح
• تفکر صحیح
• مدیتیشن

برای آشنایی با آداب و آیین یهودیت در اینجا کلیک کنید.

شاخه‌های آیین بودایی (آشنایی با آیین بودا)

آیین بودایی سه شاخه کیلیدی دارد؛ «مهایانه» عظیم‌ترین شاخه آن است و شاخه قدیمی و کوچک‌تر آن «تراواده» می‌نامند. شاخه سوم این آیین «وجره‌یانه» می‌باشد که با جنبه‌های صوفیانه در تبت، مغولستان و بوتان ترویج شد. با اینکه بودیسم را به سه بخش اصلی تقسیم کرده‌اند؛ اما مکاتب زیادی در آن وجود دارد که از شاخه‌های اصلی سرچشمه می‌گیرند.

۱.مهایانه (Mahayana)

اولین شاخه بزرگ آیین بودایی به اسم «مهایانه» یا «مهایانا» در حدود سال‌های ۱۰۰ تا ۲۰۰ قبل از میلاد به وجود آمد. این دین، باورهای ذهنی مجزایی نبود؛ بلکه حماسه‌ای بود که مسیر خود را از آیین بودایی متفاوت کرد. در این مکتب سه معنای اصلی وجود دارد:

اول مکتب سونیه‌تا Sunyata  به معنای خلا می‌باشد. این مفهموم تکامل منطقی معنای بودایی باستان را که باور داشت آدم‌ها از روحی جاودان برخوردار نیستند و تمامی وسایل طبق شرایط ازلی محقق شده‌اند، کنار گذاشت و عالمان مهایانه هیچ چیز را دارای اصلیت مستقل یا همیشگی ندانستند. آن‌ها بر این باور بودند که اگرچه اشیا جامد یا قائم‌بالذات نمایان می‌کنند؛ اما با بصیرت بدست آمده از مراقبه مدلی روشنگری نامیده می‌شود که در آخر کار آن می‌توان فهمید که چنین نیست.

۲.تراواده (Theravada)

«تراواده» یا «تراوادا» به مفهموم ایجاد نظم در زندگی برای دست‌یابی به شایستگی بود که اغلب در لائوس و کامبوج متداول شد. بر پایه تجربه مکاشفه‌آمیز بودا، رهایی شخص از چرخه تولد دوباره از مسیر تلاش فردی قابل حصول می‌باشد. از نگاه تراواده، خدایی وجود ندارد که انسان را نجات دهد و مرشدی نیست که واقعیت را برای انسان معلوم کند؛ بلکه حقیقت فقط با کوشش فردی و ایجاد نظم شناخته می‌شود و چرخه تولد و مرگ را درهم می‌زند. رسیدن به نیروانا در این شاخه از مسیر ایجاد یک زندگی توام با انظباط فردی درست می‌شود.

 3.وجره‌یانه (Vajrayana)

در سال ۵۰۰ میلادی تحولات دینی در هند روی داد و آیین بودایی با مزایایی با عنوان تانترا (Tantra) بروز کرد. تانترا مدلی از عمل به شمار می‌رفت که از فعالیت‌های ایستای بودایی، پویاتر بود. این جریان که در شاخه وجره‌یانه، صورت تازه رادیکالی از آیین بودایی را تشکیل داد. واجریانا به‌جای عدم دقت به بدن، آن را هدیه‌ای مغتنم برای نیل به روشنگری برشمرد. پایه این آموزش وابسته بر تکامل مراقبه به وسیله مناسک عبادی می‌باشد؛ اما انجام مناسک پس از گذراندن یک مدت طولانی برای آموزش متون مقدس بدست می‌آید و مختص کارورزان (راهبان) می‌باشد.

آیا بودا پیامبر بود؟

بودا ادعایی مبنی بر پیامبری نداشت و خود را آموزگاری می‌دانست که راه زندگی درست را به مردم آموزش دهد. به این علت بودایی‌ها عبادت به خدا را در ردیف اول برنامه خود قرار نمی‌دادند؛ بلکه برای دستیابی به نیروانا سعی می‌کردند. او درس‌های فلسفی خود را راهی برای زندگی مناسب‌تر می‌دانست و به مردم آموزش میداد که با جهت دادن به باورهای خود به اعمال درست فکر کنند.

سپس با مدیریت احساسات و دوری از گناه افکارشان تقویت کنند. بودا تغییر ویژه‌ای در تفکر هندیان خلق نکرد؛ بلکه دیدگاهی نو به آن‌ها داد که انسان در چرخه کارما درگیر می‌باشد و پس از هر مرگ در جسمی خاص پا به دنیا می‌گذارد.

کلام آخر

امیدوارم با مطالعه (آشنایی با آیین بودا) اطلاعات کافی را بدست آورده‌باشید. همان‌گونه که در بالا گفتیم بودا را یک پیا مبر نیست و اغلب آن دین نمی‌دانند ولی آن را راه و روشی برای دستیابی به آرامش می‌دانند.