تولد در خانه کعبه، فضیلتی بزرگ بود که خداوند متعال علی‌بن‌ابی‌طالب ملقب به امام علی (ع)، را به آن کرامت نمود. چرا که چنین فضیلت ارزشمندی قبل و بعد از او، برای هیچکسی رخ نداد. روز پدر و روز مرد نیز به دلیل تولد امام علی (ع) در تقویم به ثبت رسیده که نشانه یک مرد بااخلاق نیکو می‌باشد. برای آشنایی بیشتر با زندگی‌نامه امام علی (ع) ما را همراهی کنید.
تولد در کعبه، آغاز ولادت بزرگ‌ترین شخصیت تاریخ اسلام
شاید برایتان جالب باشد که بدانید امام علی (ع) یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های به یادماندنی تاریخ اسلام است. که فضیلت تولد در خانه کعبه برای او ایجاد شد. در روایات آمده که روزی عباس بن عبدالمطلب با یزید بن قعنب و گروهی از بنی هاشم و بنی العزی در برابر خانه خدا نشسته بودند.
سپس آن‌ها فاطمه بنت اسد را که حضرت امیرالمومنین را نه ماهه باردار بود، کنار در کعبه دیدند. او به سمت آسمان کرد و گفت:(( پروردگارا! من به تو و هر پیامبری که فرستادی، ایمان آوردم. هر کتابی را که نازل نمودی، مورد تصدیق قرار دادم.))
((به گفته جدم حضرت ابراهیم (ع) که بناکننده خانه کعبه بوده است. به حق این فرزندی که در شکمم با من سخن می‌گوید و از آیات جلال و عظمت توست، ولادت او را بر من آسان نما.)) عباس و یزید بن قعنب با حیرت گفته‌اند که پس از دردودل‌های او در کنار کعبه، ناگهان دیوار عقب خانه از وسط شکافته شد.
سپس فاطمه به داخل آن رفت و پنهان گردید. شکاف به اذن خداوند دوباره بسته و تلاش‌هایمان برای باز کردن آن بی‌فایده بود.
آن‌ها روایت کرده‌اند که فهمیدند این اتفاق به خواست خدا رخ داد. چرا که بعد از آن، فاطمه سه روز در کعبه ماند و بیرون نیامد. مدت‌ها فضیلتی که نصیب مادر حضرت علی (ع) کفایت گردید، نقل قول کوچه و بازار اهل مکه شده بود. در نهایت، روز چهارم، دیوار بار دیگر از همان نقطه، شکافت و فاطمه به همراه فرزندش به میان مردم آمد.
فاطمه گفته بود من سه روز در خانه کعبه از میوه‌ها و طعام بهشتی خوردم. روز چهارم، هاتفی از غیب بر من ندا کرد و گفت که نام این فرزند بزرگوار را علی بگذار.
نسب شریف امام علی علیه‌السلام
پدر امام اول ما شیعیان، ابوطالب بن عبدالمطلب و مادرشان حضرت فاطمه بنت اسدبن‌هاشم بن عبدمناف می‌باشند. ابوطالب در واقع برادر اعیانی پدر حضرت محمد (ص)، عبدالله بن عبدالمطلب است. که بعد از مرگ وی، سرپرستی رسول خدا را به عهده گرفت.
پدر حضرت علی، از بزرگ‌ترین شخصیت‌های قریش محسوب می‌شد. که جایگاه اجتماعی، اخلاقی و قبیله‌ای بسیار ارزشمند و مهمی در آن زمان داشت. شخصیت ابوطالب، بیانگر شرافت، حمایت از حق و اصالت خانوادگی وی است.
حضرت علی در یک خانواده پاک، بزرگ و با ارزش معنوی بالا به دنیا آمد. پدر و مادرش هر کدام به نوبه خودشان در تاریخ اسلام، از جایگاه برتر و ممتازی بهره‌مند هستند. مادرشان نیز از زنان برجسته و بافضیلت قریش بود که به عنوان نخستین بانوی ایمان‌آورنده به اسلام شناخته شد.
حضرت فاطمه بنت اسد، از خاندان بنی‌هاشم بود. که در روایت زندگی‌نامه امام علی (ع) از او به عنوان کسی که در تاریخ اسلام فضیلت تولد حضرت علی (ع) در کعبه را داشت، یاد می‌کنند.
نسب شریف امام علی (ع) تنها یک شجره‌نامه معمولی نیست و نشان‌دهنده ریشه‌های عمیق ایمان و اخلاق، خانواده اصیل، پاک و قداست نسل علوی می‌باشد.
ایشان در سال 2 هجری با حضرت فاطمه زهرا (س) ازدواج کردند. حاصل این ازدواج، امام حسن (ع)، تولد امام حسین (ع)، حضرت زینب (س) و ام‌کلثوم بودند.
کودکی در خانه پیامبر و جسارت علی (ع) در حفظ جان رسول خدا
در این بخش از زندگی‌نامه امام علی (ع) بهتر بدانید که این بزرگوار برای مدتی تحت سرپرستی حضرت محمد (ص) قرار گرفتند. این اتفاق منجر به ایجاد یک رابطه بسیار نزدیک بین امیرالمومنین و پیامبر اکرم (ص) شد.
حضرت علی (ع) از همان ابتدای کودکی، تربیت اخلاقی، فکری و اجتماعی را از پیامبر آموخت. در ده سالگی، زمانی که رسول خدا (ص) دعوت خود را آشکار نمود، علی (ع) بدون تردید به او ایمان آورد. به همین دلیل، به او نخستین مسلمان و «صدیق اکبر» می‌گویند.
زمانی که مکه در سال‌های سختی قرار داشت، حضرت علی (ع) همواره یار و یاور پیامبر بود. حتی او در «لیله المبیت»، زمانی که جان پیامبر به خطر افتاد، به جای وی در بسترش خوابید. تا مهاجمین تصور کنند پیامبر هنوز در خانه است. این فداکاری امیرالمومنین (ع) یکی از مهمترین اتفاقات تاریخ اسلام برای شیعیان به شمار می‌رود.
نقش امیرالمومنین (ع) در مدینه؛ پس از هجرت پیامبر (ص)
پس از آنکه حضرت رسول (ص) به هجرت نمود، علی (ع) به سمت مدینه رفت. او به عنوان یکی از ستون‌های اصلی جامه اسلامی، نقش پررنگی را در میدان جنگ و یاری پیامبر به عهده گرفت. نقطه عطف زندگی‌نامه امام علی (ع) اینجاست که او در جنگ‌های بدر، احد، خندق و خیبر به عنوان یک جنگجوی برجسته به میدان رفت.
فتح خیبر با ضربه او بر در قلعه، یکی از مشهورترین رویدادهای تاریخ اسلام به شمار می‌رود. که یاد علی (ع) را برای همیشه زنده نگه داشت. در آن زمان، امیرالمومنین (ع) تنها کسی بود که پیامبر به او فرمود:(( تو برای من، همچن هارون برای موسی هستی.))
حضرت علی (ع) در امور حکومتی و اجتماعی نقش اصلی در سازمان‌دهی جامعه نوپای اسلامی به عهده داشت. وی همچنین بعد از رحلت رسول خدا (ص) برای جلوگیری از اختلاف در میان مردم، سال‌ها سکوتی مدبرانه اختیار نمود. او خود را به تربیت شاگردان، تدرس قرآن و حل مشکلات مردم مشغول کرد.
دوران خلافت حضرت علی (ع)
در سال 35 هجری، بعد از آن که عده گسترده‌ای از مردم بیعت کردند، علی (ع) خلافت را پذیرفت. البته که این دوران طولی نینجامید. این ایام از مهمترین دوران تاریخی اسلام در زندگی‌نامه امام علی (ع) به شمار می‌رود.
وی در دوران خلافت، عدالت را به صورت ریشه‌ای به اجرا درآورد و سه جنگ جمل، صفین و نهروان را به دلیل مقاومت در برابر فساد و سوء‌استفاده از قدرت علیه او به راه انداخت.
با وجود تمام دشواری‌ها، حضرت علی (ع) هیچ‌گاه اصول اخلاقی را زیر پا نگذاشت. او نامه‌ای به مالک‌اشتر نوشت که به عنوان یکی از مهمترین متون حکمرانی عادلانه در تاریخ تبدیل شد.
شهادت امیرالمومنین (ع)
در 19 رمضان سال 40 هجری، حضرت علی (ع) در محراب مسجد کوفه، زمانی که در حال خواندن نماز صبح بود، با ضربت ابن‌ملجم مجروح شد. این جراحت او را ضعیف کرد و دو روز بعد از آن، به شهادت رسید. شهادت وی جریان فکری، اخلاقی و معنوی عظیمی را به راه انداخت که جهان اسلام را تاکنون تحت‌تاثیر خود گذاشت.
حضرت علی (ع) عدالت اجتماعی، معرفت و حکمت، انسانیت و اخلاق در حکمرانی را به عنوان یک میراث پایدار از خود به جای گذاشت. نهج‌البلاغه، کتابی سرشار از کلمات قصار، سیره رفتاری و روش برخورد وی با مخالفان می‌باشد.
نتیجه‌گیری
آنچه در زندگی‌نامه امام علی (ع) آموختیم، خطوط ممتدی از ایمان، اخلاق، دانش و شجاعت در حیات ایشان بود. شناخت او تنها مرور تاریخ نیست و آشنایی با الگویی انسانی و اخلاقی می‌باشد که در هر زمان می‌تواند راهنمای همگان قرار گیرد.
